Ebeveynleri Boşanan Çocukların Deneyimlediği Yaygın Duygular

ÖFKE

Çocuklar bir veya her iki ebeveyne kızgın olabilirler. Genelde boşanma başvurusu yapana öfke duyarlar. Hangi koşulların sorunları doğurduğunu bilmez ve anlamazlar. Her ikisine veya birine öfkeli olsalar da öfkelerini aslında öfke duymadıkları ebeveyne yansıtabilirler.

Dolayısıyla öfkelerini , kendilerini yanlarında en güvende hissettikleri ebeveyne yöneltirler. Bu yüzden onlar tarafından terkedilmeyeceklerini bilirler.

ÜZÜNTÜ, TERK EDİLMİŞLİK VE KAYIP DUYGUSU

Boşanma bir kayıptır ve çocuklar bunun acısını duyarlar. Üzüntülerini ağlama, karamsarlık, uykusuzluk, huzursuzluk, konsantre olma güçlüğü, boşluk hissi, çekingenlik , aşırı yeme veya fiziksel bir nedene dayanmayan baş ve mide ağrıları şeklinde ifade edebilirler.

Boşanmayla birlikte ikincil düzeyde kayıplarda yaşarlar; ailenin artık iki ayrı eve bakması gerektiği için gelir kaybı veya başka bir yere taşınma veya okul değişikliği nedeniyle arkadaşların kaybı gibi.

KORKU

Çocuklar boşanma sırasında ve sonrasında incinmeye oldukça açık ve kaygılı olabilirler. İhtiyaçlarının karşılanıp karşılanamayacağından endişe duyarlar. Ebeveynlerden biri para konusunda tartışınca veya diğer ebeveyni para azlığından dolayı suçlayınca bu korku güçlenir. Küçük çocuklar ebeveynlerden biri evden ayrıldı diyelim diğerinin de ayrılacağından korkabilirler. Bana kim bakacak? Veya annemi babamı artık sevmediğine göre bir gün beni de sevmeyecek misiniz? Türünden endişeler yaygındır. Uyku sorunu yaşayan çocuklar , sabah uyandıklarında kendilerini tek başına bulacaklarından, anne ve babalarının onları terk etmiş olacağından korkarlar. Yalnız olmadıklarını ve sevildiklerini göstermeyi sürdürün.

SUÇLULUK

Hepsi olmasada bir çok çocuk ebeveynlerinin boşanmasından dolayı kendilerini suçlar. Kötü tutumlarının boşanmaya sebep olduğuna veya ebeveynlerden birinin hayatlarından çıkmasını çok istemiş olmalarının büyülü bir biçimde hayal olmaktan çıkıp gerçeğe dönüştüğüne inanabilir. Evlilik öncesinde hamile kalınan çocuklar , anne babaları evliliğe hazır olmadığı halde sırf hamilelikten dolayı evlendiler şeklinde düşünüp yine kendilerini suçlayabilir. Anne veya babalarından birinin kendileriyle çok fazla zaman geçirdiği için diğer ebeveynin kendini ihmal edilmiş hissedebileceğini düşünebilir. Ebeveynlerinin kendileri yüzünden kavga ettiğini duymuş bile olabilir.

Çocuklar diğer ebeveynin evden ayrılmasıyla rahatlama duymuşsa, bu yüzden suçlulukta yaşayabilir. Sonunda kavgalar bittiği için memnundurlar ama anne veya babasının veya her ikisinin de yaşayacağı acının da bilincindedirler. Ebeveynleri acı çekerken mutlu veya rahatmış olmak suçluluk verebilir.