Çocuklarla Yaşadığınız Sorunu 8 Aşamada Çözmek
1. DAİMA İLİŞKİYE ÖNCELİK TANIMAK
Karşılaştığımız durum ne kadar zorluysa ve çocuğumuz bizi ne kadar çileden çıkarırsa sevgi haznesini doldurmak da o kadar önemlidir.
2. HER YAŞIN KENDİNE HAS GEREKSİNİM VE OLASILIKLARINI DEĞERLENDİRMEK
Çocuğumuz hep beklediğimizden daha çabuk büyür ve daima sandığımızdan daha küçüktür! Her zaman doğru kararlar veremeyiz! Çocuklarımızın direnci bize onların sınırlarını ve gereksinimlerini gösterir.
3. DÜŞÜNMEK : SORUN KİMDE ?
Sorun bizde mi? O halde gereksinimimizi dile getirelim. Eğer ondaysa çocuğumuza kulak verelim. Çocuğumuzla gereksinim yarışına girmenin lüzumu yok.
** Sorunun çocuğumuzda olduğu örnek:
Bağırır, hakaret eder, ağlar, tepinir, sallanır….. Çocukların aşırı davranışları , yaşadıkları zorlukların yansımasıdır. Dolayısıyla sorun genellikle onlardan kaynaklanır.
** Sorunun bizde olduğu örnek:
Çalışan bir anne olduğunuzu varsayalım; çalışırken çocuğunuzu anaokuluna bırakmak istemiyorsanız duygularınızı çocuğa yansıtabilirsiniz. Çocuğunuz da bizden kaynaklanan bu soruna ağlayarak cevap verir.
4. BU BELİRTİ HANGİ SORUNA İŞARET EDİYOR.
Karşılaştığımız gereksinim ne ( fizyolojik mi, biyolojik mi, duygusal mı, psikolojik mi) eksiklikten mi yoksa aşırılıktan mı kaynaklanıyor? Çocuğumuzun düşüncelerindeki düğüm noktası ne? Çözüm, sorunu oluşturan davranışlarda yatar. Çocuğumuzun ateşi varsa düşürmeye çalışırız ama bunun bir hastalık belirtisi olduğunu ve sebebini bulduktan sonra ona uygun ilacı verebiliriz.
5. AMACIMIZ NE?
Ebeveyn olarak ne hedefliyoruz? Gerilimden kurtulmak , yetersizlik duygumuzu dengelemek, küçük çocuğumuzu korumak, fiziksel güvenliğini sağlamak, ona bir şey öğretmek, zihinsel gelişmemişlik kusurunu örtmek, beyninin ön kısmını geliştirmesine yardımcı olmak, aramızdaki bağı onarmak , v.s…
6. FARKLI DAVRANIŞ SEÇENEKLERİ GELİŞTİRMEK
Önümüzdeki bir tek davranış seçeneği dolayısıyla bir tek çözüm yolu olduğu düşüncesine kapılarak kendimizi tuzağa düşürmemek önemlidir. Böyle davranarak aslında en iyi çözümü bulmaya çabalarız. Hayır. Her çözüm kendine has sonuçlar doğurur. Bu yüzden amaç belirlemek faydalıdır. Üstelik genellikle farklı yollardan da aynı amaca ulaşabiliriz. Her koşulda en iyisini yapma fikri , ebeveynlerde faydasız ve yıkıcı bir suçluluk duygusuna sebep olur.
7. KARAR VERDİĞİMİZ DAVRANIŞI UYGULAMAK
Uygulamaya karar verdiğimiz davranış bizim için en iyisidir. Her zaman çabuk sonuç alamayabiliriz özelliklede eğitim anlayışımızı sık değiştiriyorsak. Yeni ve olumlu yönde ebeveynlik becerileri sergilediğimizde, bunların etkilerini derhal görürüz. Diğerlerindeyse çocuğumuz savunmaya geçtiği için biraz gecikme payı olabilir.
8. SONUCA VARMAK
Çocuğumuz , tabii ki bunun yaş dönemiyle bağlantılı doğal bir davranış olmaması kaydıyla, bir soruna işaret eden belirti niteliğindeki davranışlarını bıraktı mı? Başka bir belirti , başka bir gösterge belirdi mi?
Sorun kimden kaynaklanıyor?
"Kötü kalplisin’" , "Sen kötü annesin" söylemi bir yargıdır. Yargıların altında daima bir duygu yada incinmişlik yatar. Demek ki çocuğumuzun sorunu var.
Sorun ne?
